De beste versie van jezelf. Ik ben er een klein beetje klaar mee zolangzamerhand. Want wanneer je de beste versie van jezelf wordt of bent, wat was of ben je daarvoor dan? Of daarna waneer je het op een dag niet meer bent? En wat is dat precies? De beste versie van jezelf? Want zodra je er een definitie aan ophangt zit er ook een kadertje omheen en zodra je daarbuiten stapt ben je de sigaar.

Ik gebruikte het zelf ook hoor, die definitie. Ik riep het te pas te onpas of eigenlijk meer in mijn geval: ik dacht het te pas en te onpas en ik schreef het ook. Er ontkwam geen Instagram post aan mijn gepredik. En ik geloofde het zelf. Het punt hieraan is dat ik het vooral had over de buitenkant van die beste versie. Want dat was voor mij het belangrijkste. Ik dacht eigenlijk niet eens aan een binnenkant – alsof iemand die zou zien?

Hoe naïef is het dat te denken wanneer dat iets is waarmee we juist onze kinderen opvoeden en wat we ze leren. Hoe kan het dan je daar zelf volstrekt aan voorbij gaat? En het achterlijke is, je ziet het wel bij een ander maar niet bij jezelf. Want hoe vaak gebeurde het niet dat ik de schoonheid van een ander zag wegebben wanneer ik achter de aard van het beestje kwam? Dan kon er geen schoonheid groot genoeg zijn om dat te verbloemen of goed te maken.

Ik denk dat de wortels van de beste versie van jezelf willen zijn iets dieper gaan dan ik zou willen. En ik zou willen dat die wortels er niet zaten want ik lijk soms wel een ui die ik zelf jaar na jaar en ervaring na ervaring aan het afpellen ben en steeds weer op zo’n zelfde punt uitkom. Dit zal wel zo ongeveer het honderdste blog worden waarbij ik erover schrijf maar dat is dan maar zo.

Pesten. Ik denk, of ik weet eigenlijk wel zeker dat heel veel hieruit voortvloeit. En heel misschien heeft dit ook wel bijgedragen tot mijn liefde voor tekenen, schrijven en make-up.. Want met al deze dingen kun je opgaan in iets anders. De tijd dat ik gepest werd heeft geduurd van mijn twaalfde tot aan mijn achttiende ongeveer. En deze tijd heb je net nodig om te transformeren van kind naar (jong)volwassene. Pesten heeft hierop niet een heel positieve uitwerking, in elk geval niet op de korte termijn.

De tijd dat dit gebeurde vond plaats op de middelbare school en daarna nog even op de opleiding erna. Het zorgde ervoor dat ik een beeld van mezelf ben gaan creëren waarbij ik vaak wilde voldoen aan perfectie. En dat niet alleen op mezelf betrokken maar ook daarbuiten. Perfectionisme en onzekerheid zijn eigenlijk dikke vrienden want er is geen wezen op aarde dat perfect is dus je blijft tot in de eeuwigheid onzeker omdat je dat hoogst haalbare doel nooit haalt.

En aan omarmen wie je bent doe je niet als je in de puberteit zit. Dat is lame en skeer en weet ik wat voor termen ze tegenwoordig gebruiken.

Eigenlijk vind ik het vreselijk om over pesten te spreken of te schrijven want je wilt het niet zwart op wit zien. Je wilt niet dat ‘kind zijn’. Toch schrijf ik er vaak over. Ik schrijf het vaker dan ik het uitspreek. En daarbij wil ik niet zielig gevonden worden of de indruk wekken van ‘daar heb je d’r weer met datzelfde verhaal’ Want dat weten we nou wel een keer.

Maar het verandert dingen fundamenteel en tegelijkertijd maakt het iets in je los wat blijkbaar ook al in je zat. In mijn geval maakt het los dat ik me al zo lang ik me kan herinneren wil onderscheiden van de rest. Dat wilde ik voor dit alles al (en dat was toen oke) maar vooral ook tijdens deze periode tot aan het heden. Ik wilde nooit maar dan ook nooit opgaan in de massa. Niet perse door je uiterlijk maar ook door dingen te doen, te onderzoeken en te vertellen.

Achter Cocon zit meer dan alleen het opleuken van je buitenkant. Een cocon is een vlinder in wording. Het is transformatie. En een transformatie hebben we nodig om naar volgende fases in ons leven te kunnen gaan.

Wanneer ik met make-up bezig ben zie ik altijd een kleine transformatie in de spiegel. Dat zijn snelle transformaties en voor iedereen haalbaar. Je pakt een kwast en een poederdoos en gaan met die banaan. Maar toch geeft het meer dan alleen een verandering aan de buitenkant. Het kan daardoor je binnenkant net een beetje extra geven. Het kan je helpen om iets anders te zien dan wat je tot dan toe zag. Het kan je het gevoel geven wat je eerder niet had. Het kan een transformatie van je binnenkant op gang helpen.

Toen ik op de middelbare school zat maakte ik me al op. Best wel uitbundig ook om me te blijven onderscheiden – en natuurlijk vond ik het prachtig. Toen mijn ouders naar de directeur gingen om het pesten te stoppen zei deze letterlijk: “ze moet eerst maar eens doen als de rest, doe gewone kleren aan en wees als de anderen” Ik denk dat dat een van de domste uitspraken is die ik ooit gehoord heb. Je verschijning aanpassen om een ander kansen te ontnemen je belachelijk te maken. Of misschien, de beste versie van jezelf te mogen zijn…? Dat gesprek stopte dus niks.

Het hebben van een mening is altijd al iets geweest wat bijna iedereen belangrijk vindt. Er hoeft maar iets op tv of in een blad of in de buurt ‘anders’. te zijn dan wij ‘normaal’ vinden en de mens heeft er een mening over. Roddelbladen bestaan nog steeds en juice kanalen vieren hoogtij.

Een mening is geen waarheid. Iets ergens van vinden is geen waarheid. Toch kan zo’n mening ervoor zorgen dat het de waarheid van iemand wordt over wie je zo’n mening hebt… Die gaat er vanzelf door geloven dat het waarheid is wat anderen zeggen en vinden en kan zich daarna nog moeilijk losweken van waarvan hij of zij overtuigd werd.

Hoe ouder ik word hoe meer ik leer en achter hoe meer dingen ik gaandeweg kom. Het zou zo fijn zijn wanneer je sommige dingen gewoon al weet of voelt wanneer je jong bent. Ze zeggen wel eens dat zulke ervaringen je maken tot wie je nu bent. Dat dacht ik ook lange tijd. Maar ik begin eerder te geloven dat het je niet vormt maar dat het je overlevingsmechanisme in werking zet. Dat het uiteindelijk juist je sterke punten aanspreekt, dat je een beroep doet op waar je van nature goed in bent? Ik geloof dat het in mijn geval zorgde dat ik mijn stem leerde gebruiken, dat ik me leerde zichtbaar te maken.

Dit gebeurt niet meteen, je eerste reactie is overleven en zien hoe je je door de dagen heen worstelt. Maar uiteindelijk is het je karakter wat ervoor zorgt dat je doorgaat en het heft in eigen handen neemt. Dat is ook de enige manier om zoiets als pesten te kunnen stoppen: door het heft in eigen handen te nemen en actie te nemen; of dat nou verandering van school is, of dat nou de pestkop een pak rammel geven is of dingen die ik hier even niet ga opschrijven – sorry not sorry- het zijn acties die jij onderneemt en die een situatie kunnen veranderen.

De beste versie van jezelf ben je al op het moment dat je op aarde komt; je moet alleen leren dat zelf te begrijpen en je realiseren dat je de stuurman van je eigen schip bent. Dan vaart de beste versie van jezelf door je eigen aangestuurde leven.

Een heel andere blog dan je in eerste instantie zou denken maar soms moeten de dingen gewoon even opgeschreven worden 😉 Fijne avond!